بررسی مقایسه ای اثربخشی واقعیت درمانی و درمان وجودی به شیوه موردی بر اضطراب، افسردگی و عزت نفس جوانان مبتلا به صرع

چکیده : مقدمه: این پژوهش با هدف بررسی مقایسه ای اثربخشی واقعیت درمانی و درمان وجودی به شیوه موردی بر اضطراب،افسردگی و عزت نفس جوانان مبتلا به صرع مراجعه کننده به کلینیک مغز و اعصاب بیمارستان رضوی مشهد صورت گرفت . روش: پس از غربالگری بر اساس ملاک های حذف و شمول پژوهش ،4 نفر از بیماران مبتلا به صرع با محدوده سنی 35-20 سال انتخاب شدند و بوسیله پرسشنامه های اضطراب بک،افسردگی بک و عزت نفس کوپر اسمیت مورد سنجش قرار گرفتند.پس از آن به مدت 10 جلسه به آن ها دو به دو واقعیت درمانی و درمان وجودی ارائه گردید. در پایان دوباره آزمون ها برای افراد نمونه اجرا گردید. یافته ها: پس از گردآوری داده ها و تجزیه و تحلیل آن ها به صورت توصیفی (مطابق با طرح های تک موردی) و براساس شاخص بهبودی مشاهده شد اگرچه هردو درمان در کاهش اضطراب و افسردگی جوانان مبتلا به صرع تاثیر معناداری داشتند ولی درمان وجودی نسبت به واقعیت درمانی موثرتر بوده است ؛ به گونه ای که شاخص بهبودی برای متغیرهای اضطراب و افسردگی در درمان وجودی به ترتیب 46.5 و 74 درصد، و در واقعیت درمانی 45.5 و 56.5 درصد بوده است.این در حالی است که در حیطه عزت نفس ،واقعیت درمانی با شاخص بهبودی 27.5 درصد موثرتر از درمان وجودی بوده است. بحث و نتیجه گیری: اگرچه تاکنون در درمان مشکلات روانشناختی بیماران مبتلا به یک بیماری طبی پژوهشهای اندکی صورت گرفته است ؛ ولی با توجه به پژوهشهای انجام شده و پژوهش حاضر، می توان چنین نتیجه گرفت که درمان وجودی و واقعیت درمانی در کاهش اضطراب و افسردگی بیماران مبتلا به صرع کاربرد دارد. با این وجود به علت مغایرت نتیجه پژوهش حاضر با پژوهشهایی که در گذشته در حیطه بررسی اثربخشی این دو رویکرد در افزایش عزت نفس بیماران مختلف صورت گرفته است؛هنوز نمی توان نظر قطعی درخصوص اثربخشی بیشتر واقعیت درمانی یا درمان وجودی در افزایش عزت نفس افراد مبتلا به یک بیماری طبی داد. در این خصوص انجام پژوهش های بیشتر جهت رد یا تایید اثربخشی این دو رویکرد توصیه می گردد.